Πρώτος...ή τελευταίος;

Ξέρω την ιστορία του πιο καλού ανθρώπου σ’ αυτό τον κόσμο, μα δεν ξέρω αν θα σας αρέσει. Δεν πειράζει. Να σας την πω; Αρχίζω λοιπόν:

Το’ όνομά του ήταν Πρώτος κι από μικρός το’ χε αποφασίσει:

- Πρώτος είναι τ’ όνομά μου και θα γίνω πρώτος σ’ όλα. 

Αντίθετα, ήταν πάντα ο τελευταίος. 

Ήταν ο τελευταίος που φοβόταν. Ο τελευταίος που το’ έσκαγε. Ο τελευταίος που έλεγε ψέματα. Ο τελευταίος που έκανε κακίες. Τόσο μάλιστα τελευταίος, που δεν τις έκανε ποτέ. 

Οι φίλοι του πάλι, ήταν πρώτοι σε πολλά πράγματα. Ο ένας ήταν πρώτος κλέφτης της πόλης. Ο άλλος ο πρώτος αυθάδης της γειτονιάς. Ο τρίτος ο πρώτος ηλίθιος της πολυκατοικίας.

Ο Πρώτος, αντίθετα, ήταν ο τελευταίος που έλεγε βλακείες. Κι όταν ερχόταν η σειρά του να πει μια, έμενε σιωπηλός. 

Ήταν ο πιο καλός άνθρωπος του κόσμου, αλλά ο τελευταίος που το έμαθε. Τόσο μάλιστα τελευταίος, που δεν το έμαθε ποτέ.                                                                                                          

                                                                             Τζ.Ροντάρι