ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: 28η Οκτωβρίου 1940

Σήμερα τιμούμε την ανδρεία, την περηφάνια και τη φιλοπατρία του ελληνικού έθνους.

Τιμούμε όσους ηρωικά αντιστάθηκαν στον ολοκληρωτισμό και πέτυχαν την πρώτη σημαντική νίκη, όταν η Ευρώπη αιματοβαμμένη, ζούσε την τραγωδία ενός μεγάλου πολέμου και στέναζε κάτω από τη μπότα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας.

Τιμούμε το περήφανο « ΟΧΙ», που αντέταξε ο Ελληνικός λαός, ορθώνοντας το ανάστημα, και γράφοντας το έπος, του 40.

Ένας χαλασμός πρωτοφανέρωτος, ένας πολεμικός εγκέλαδος που λέγεται 2^ος Παγκόσμιος Πόλεμος, έσκαψε συθέμελα τη γη, συγκλόνισε στεριές και θάλασσες, σκόρπισε καυτό σίδερο, κατέστρεψε λαούς και πολιτείες σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.

Στα 6 χρόνια, απ’ το 1939 ως το 1945 που κράτησε αυτός ο πόλεμος, σκόρπισε παντού συντρίμμια και πρωτοφανή σε έκταση ερείπια. Ήταν ο πιο φρικαλέος πόλεμος που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Ο 2^ος Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε το Φθινόπωρο του 1939 εναντίων των συμμάχων. Εκείνες τις μέρες, ολόκληρη η Ευρώπη κείτονταν στον τάφο. Έθνη πανένδοξα με πλούτη κι εκατομμύρια μαχητές συντρίφτηκαν και τσαλαπατήθηκαν. Μέσα σε λίγες μέρες, κουφάρι άψυχο η Πολωνία κι ευθύς το Βέλγιο, η Νορβηγία, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία. Οι Γάλλοι, οι περήφανοι νικητές του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου, διαλυμένοι κι εξευτελισμένοι σέρνονταν στα πόδια του κατακτητή.

Η προηγμένη τεχνολογικά γερμανική μηχανή απειλούσε ανοιχτά ολόκληρη την Ευρώπη.

Στη γειτονική μας Ιταλία, ο φασίστας Μπενίτο Μουσολίνι είχε συμπαραταχθεί από πριν με τον ομοϊδεάτη του Χίτλερ, αφού οι σκέψεις, τα οράματα και τα σχέδιά τους ήταν κοινά και παράλληλα.

Η Ιταλία, σκέλος του Άξονα, αναλαμβάνει την κατάκτηση των Βαλκανίων, θεωρώντας ζήτημα ωρών, την κατάκτηση της Ελλάδας.

Ξημερώματα της 28^ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι, αποδίδει στον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά ένα αλαζονικό τηλεγράφημα που μιλούσε για «άνευ όρων» υποταγή της χώρας μας στους Ιταλούς, ενώ οι ιταλικές μεραρχίες αφού προηγουμένως είχαν καταλάβει το αλβανικό έδαφος, ήταν ήδη παραταγμένες κατά μήκος των ελληνικών συνόρων και περίμεναν ετοιμοπόλεμες το σύνθημα.

Ο ελληνικός λαός όμως απάντησε λιτά κι αγέρωχα με μια μονάχα λέξη: «ΟΧΙ».

ΟΧΙ, όπως «Μολών Λαβέ».

ΟΧΙ, όπως «Ελευθερία ή Θάνατος»

ΟΧΙ, όπως προστάζει η περηφάνια, η λεβεντιά και η ιστορία μας.

Αυτή η αθάνατη απάντηση, επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά πως η Ελλάδα δε σβήνει, δεν τρομάζει, δε λυγίζει, δεν υποκύπτει στη βία και τη βαρβαρότητα, αλλά μένει ακλόνητη στο μετερίζι της ανθρωπιάς και των ιδανικών, πιστός αιώνιος και ακοίμητος φύλακας των Θερμοπυλών της παγκόσμιας ελευθερίας.

Αυτή ήταν και θα είναι πάντα η μοίρα της Ελλάδας. Να υψώνει τρόπαια νίκης, να προσφέρει ολοκαυτώματα και εκατόμβες θυσιών, να μεγαλουργεί, να πρωτοστατεί στους αγώνες για κάθε ωραίο και αληθινό, να τολμά εκεί που δεν τολμούν οι άλλοι και να σέρνει το ξίφος της, μπροστά απ’ τα πανανθρώπινα ιδανικά. Κι απ’ την αστραπή της δικής της λόγχης, να δανείζεται η ανθρωπότητα ελπίδα και θάρρος.

Με τις πρώτες μάχες τ' αλαζονικά Ιταλικά στρατεύματα έπαθαν αληθινές πανωλεθρίες. Τι κι αν υπερτερούσαν αριθμητικά; Τι κι αν είχαν μηχανοκίνητα κι αεροπλάνα; Οι ελάχιστοι εκείνοι Έλληνες, με το φτωχό εξοπλισμό, έγιναν ο τρόμος και το φόβητρο των Ιταλών. Δεν τους τρόμαξαν τα πλήθη των εχθρών, δεν τους φόβισαν τα κανόνια, τα τανκ και τ' αεροπλάνα.

Εκεί, στα φαράγγια και στις λαγκαδιές, στις κορφές τις απάτητες, γράφτηκε μια καινούρια ολόχρυση σελίδα της ιστορίας μας. Δεν πολεμούσαν άνθρωποι. Πολεμούσαν λιοντάρια, θεοί ανίκητοι και άφοβοι.

Με το κεφάλι ψηλά με το τραγούδι στο στόμα και τη φλόγα στην καρδιά, κερδίζουν τις νίκες, τη μια μετά την άλλη.

Και ο ηρωικός αγώνας τους δικαιώνεται. Με τη θυελλώδη ορμή τους και την ιαχή «ΑΕΡΑ». Σταματούν την προέλαση των Ιταλών, τους τρέπουν σε φυγή, μεταβάλλουν τ’ άρματά τους σε συντρίμμια και σκορπίζουν το φως της νίκης.

Πανικόβλητοι οπισθοχωρούν οι Ιταλοί.

Έτσι κερδήθηκε η μάχη της Πίνδου! Η πρώτη αληθινή μάχη της Ευρώπης. Και οι φαντάροι μας προχωρούν! Κάθε μάχη γίνεται κι ένας θρύλος. Σε κάθε κορφή ανεμίζει κι ένα φλάμπουρο της τιμής και της δόξας.

Οι Ιταλοί έχουν κυριολεκτικά εξουθενωθεί. Διαρκώς υποχωρούν, ενώ πλήθος νεκρών, τραυματιών και πολεμικού υλικού εγκαταλείπεται στα πεδία των μαχών.

Έκπληκτος όλος ο κόσμος παρακολουθεί την εξέλιξη των γεγονότων και θεωρεί τη νίκη των Ελλήνων ένα θαύμα. Γιατί, ο μέχρι τώρα ανίκητος στρατός του άξονα συντρίβεται από μια μικρή χώρα. Επιτέλους κάποιο φως! Επιτέλους ακούστηκε μια ρωμαλέα φωνή να φωνάξει «αλτ» στους επιδρομείς, να δώσει στην Ευρώπη μάθημα αξιοπρέπειας και να διδάξει πως υπάρχει κάτι που λέγεται χρέος και καθήκον και αίσθημα τιμής.

Ντροπή και απογοήτευση κυριεύει τους Ιταλούς. Οι υπερήφανες και σιδηρόφραχτες στρατιές τους συντρίβονται. Το ηθικό, του στρατεύματός τους καταρρέει. Μια ολόκληρη αυτοκρατορία δεν μπορεί να νικήσει μια χούφτα Έλληνες !

Δίκαια χαρακτηρίστηκε αυτή η ελληνική νίκη σαν νίκη όλης της Ευρώπης, γιατί είχε τεράστια σημασία για την παραπέρα εξέλιξη του πολέμου. Καθυστέρησε έξι ολόκληρους μήνες την προέλαση του άξονα. Δεν ήταν μικρό πράγμα αυτό. Τους έξι αυτούς μήνες μπόρεσαν οι μεγάλες δυνάμεις να συνέλθουν, ν' αναδιοργανωθούν, για ν' αντιμετωπίσουν μελλοντικές επιθέσεις. Ωφελήθηκαν κυρίως οι Βρετανοί και οι Αιγύπτιοι, αλλά περισσότερο οι Ρώσοι γιατί καθυστέρησε για 2 ολόκληρους μήνες η επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα», η γερμανική δηλαδή επίθεση στη Ρωσία, με αποτέλεσμα οι Ρώσοι να προετοιμαστούν καλύτερα και τελικά να νικήσουν, κάτι που καθόρισε και την τελική έκβαση του πολέμου.

Γι αυτό οι ξένοι με ενθουσιασμό διαλαλούν: «πολεμήσατε άοπλοι εναντίων πάνοπλων και νικήσατε. Δε γινόταν αλλιώς γιατί είσαστε Έλληνες. Σας ευχαριστούμε και σας ευγνωμονούμε!»

Και ο Άγγλος στρατηγός Γιαν-Γματς δήλωσε: «αν μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες μάχονται σαν ήρωες, από τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες μάχονται σαν Έλληνες».

Δυστυχώς όμως, ο επίλογος αυτής της υπέροχης γενναιοψυχίας, δεν ήταν εξίσου ευτυχής. Μπροστά στη συντριβή του άξονα, ο Χίτλερ, αναγκάζεται να παραμερίσει άλλες προτεραιότητες και επεμβαίνει στα Βαλκάνια στις 6 Απριλίου του 1941.

Οι Έλληνες φαντάροι είναι και πάλι εκεί, για ν’ αντιμετωπίσουν τώρα έναν ακόμη ισχυρότερο αντίπαλο.

Ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα την τιτάνια πάλη του λαού μας ενάντια σε δύο φασιστικές αυτοκρατορίες. Ο στρατός μας κράτησε ηρωικά τη Γερμανική επίθεση. Όμως η στρατιωτική ήττα ήρθε τώρα αναπόφευκτα. Οι Γερμανοί κατόρθωσαν να παρακάμψουν τις αμυντικές μας γραμμές και να μπουν στη Θεσσαλονίκη. Η κυβέρνηση συνθηκολόγησε κι έφυγε για τη Μέση Ανατολή. Το μέτωπο της Αλβανίας κατέρρευσε κι άρχισε η τραγική οπισθοχώρηση.

Η τελευταία μάχη, δόθηκε στην Κρήτη όπου οι Κρήτες άοπλοι κι ακέφαλοι έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα.

Έτσι η χώρα μας βρέθηκε κάτω από την Κατοχή.

Οι στιγμές ήταν τραγικές. Δυστυχία, πείνα, χιλιάδες νεκροί, χιλιάδες πατριώτες στα αποσπάσματα. Το φρόνημα όμως του λαού μας δεν κάμφθηκε. Ο αγώνας συνεχίστηκε.

Η Εθνική μας Αντίσταση κινητοποίησε το λαό, τον οργάνωσε, του ξανάδωσε την πίστη στη νίκη κι αγωνίστηκε ηρωικά και με συνέπεια κατά των κατακτητών. Μαχητικές διαδηλώσεις στις πόλεις, οργανώσεις για την αντιμετώπιση της πείνας και την φυγάδευση καταδιωκόμενων αγωνιστών και τέλος σκληρός αντάρτικος αγώνας στα βουνά, ήταν οι μορφές πάλης της Εθνικής Αντίστασης. Χιλιάδες έπεσαν σ' αυτόν τον αγώνα, όμως οι κατακτητές δεν πήραν ούτε για μια στιγμή ανάσα. Τα χτυπήματα δίνονταν ως και μέσα στις πόλεις και η απελευθέρωση βρήκε ολόκληρη σχεδόν την ύπαιθρο και πολλές πόλεις έξω από την κυριαρχία του κατακτητή.

Μια λεύτερη Ελλάδα δημιουργήθηκε και οργανώθηκε.

Οι αγωνιστές του ’40 δίδαξαν με τις πράξεις και τις θυσίες τους ότι η νίκη δεν ανήκει πάντα στους πολλούς. Ανήκει σ’ αυτούς που έχουν δίκιο. Ανήκει σ’ αυτούς που έχουν τη δύναμη ν’ αψηφούν το θάνατο και να προσφέρουν τη ζωή τους ποτίζοντας με το αίμα τους, το δέντρο της λευτεριάς.