Στην προικισμένη ελληνική γη,
το ανεπανάληπτο θαύμα της φύσης κυριαρχεί με μεγαλοπρέπεια.
Είναι γεγονός ότι κατά τη
διάρκεια της άνοιξης, η ομορφιά του
φυσικού τοπίου αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο και γίνεται αξεπέραστη.
Το ήπιο κλίμα, οι τέλειες θερμοκρασίες, οι ιδανικές καιρικές συνθήκες και πάνω
απ' όλα η αναγέννηση της φύσης, η οποία διαρκεί περίπου τρεις μήνες, είναι τα
βασικά χαρακτηριστικά αυτής της εποχής.
Οι τρεις μοναδικοί μήνες που συνθέτουν την εποχή της άνοιξης είναι ο Μάρτιος, ο Απρίλιος και ο Μάιος και θεωρούνται οι πιο αναζωογονητικοί μήνες του χρόνου.
Το φως της ημέρας διαρκεί περισσότερο . Ο τόπος αρχίζει να ζεσταίνεται σημαντικά, το χιόνι αρχίζει να λιώνει και τα ποτάμια ή οι χείμαρροι φουσκώνουν. Τα περισσότερα φυτά ανθίζουν αυτή την εποχή του χρόνου, ακόμα και αν υπάρχουν χιόνια σε ορεινές περιοχές.
Οι τρεις μοναδικοί μήνες που συνθέτουν την εποχή της άνοιξης είναι ο Μάρτιος, ο Απρίλιος και ο Μάιος και θεωρούνται οι πιο αναζωογονητικοί μήνες του χρόνου.
Το φως της ημέρας διαρκεί περισσότερο . Ο τόπος αρχίζει να ζεσταίνεται σημαντικά, το χιόνι αρχίζει να λιώνει και τα ποτάμια ή οι χείμαρροι φουσκώνουν. Τα περισσότερα φυτά ανθίζουν αυτή την εποχή του χρόνου, ακόμα και αν υπάρχουν χιόνια σε ορεινές περιοχές.
Η άνοιξη είναι η εποχή του έρωτα, η εποχή όπου οι αισθήσεις ξυπνούν και το μυαλό και το σώμα μας είναι έτοιμα να δεχτούν νέα ερεθίσματα.
Κόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μεσ' την καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου
Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
Άλλον τον κάνεις ν' αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει
Και δε σου φτάνουν όλ' αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δεν μας λυπάσαι
Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι ανάσταση μυρίζεις
Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δεν θα ΄ναι όπως πρώτα
Άσε για λίγο ανοιχτή
Του ουρανού την πόρτα
Είσαι μεσ' την καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου
Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
Άλλον τον κάνεις ν' αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει
Και δε σου φτάνουν όλ' αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δεν μας λυπάσαι
Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι ανάσταση μυρίζεις
Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δεν θα ΄ναι όπως πρώτα
Άσε για λίγο ανοιχτή
Του ουρανού την πόρτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου